ośrodku. Noworodka należy umieścić w specjalistycznym ośrodku nefrologicznym (lub urologicznym) bezpośrednio po porodzie [15]. Farmakologiczna profilaktyka zakażeń układu moczowego u noworodków z prenatalnym podejrzeniem wady układu moczowego ogólnie nie jest zalecana. Należy natomiast monitorować wystąpienie zakażeń do czasu zakończenia pełnej diagnostyki. Wyjątek stanowią dzieci z podejrzeniem ZCT, ze znacznym obustronnym poszerzeniem układów kielichowo-miedniczkowych, wymagające monitorowania diurezy (cewnik założony do pęcherza moczowego). W tych przypadkach należy stosować farmakologiczną profilaktykę

learn more ZUM do czasu wykonania pełnej diagnostyki układu moczowego. Cewnikowanie diagnostyczne noworodków (cystouretrografia see more mikcyjna, posiew moczu) powinno odbywać się pod osłoną leku przeciwbakteryjnego, podawanego do 3 dni. Stosowanie farmakologicznej profilaktyki zakażeń układu moczowego (ZUM) u noworodka/niemowlęcia z prenatalnym podejrzeniem wady układu moczowego budzi wiele kontrowersji. Brak

jest do tej pory wystarczającej liczby badań klinicznych (randomizowanych i nierandomizowanych), oceniających efektywność takiego postępowania. Nie pozwala to na sformułowanie jednoznacznych zaleceń w tym zakresie. Propozycje podane powyżej są oparte na poglądach ekspertów i danych z piśmiennictwa. Rozpoznane zakażenie układu moczowego powinno być leczone zgodnie z obowiązującymi zasadami terapii ZUM w danej grupie wiekowej. Po wyleczeniu ZUM u tych dzieci zalecana jest profilaktyka przeciwbakteryjna do czasu zakończenia diagnostyki układu moczowego (nitrofurantoina Selleck Gemcitabine 1–2 mg/kg/d. od 2. m.ż. lub trimetoprim 1–2 mg/kg/d. od 2 m.ż. lub cefuroksym-aksetyl 10 mg/kg/d., amoksycylina 10 mg/kg/d. w jednorazowej dawce wieczornej). Ponadto należy wykluczyć inne – poza wadami – czynniki sprzyjające infekcji układu moczowego. Wady wrodzone układu moczowego, które są podejrzewane na podstawie poszerzenia dróg moczowych, uważa się za najczęściej występujące. Poszerzenie dróg moczowych w życiu płodowym jest ważnym sygnałem mówiącym o ryzyku wystąpienia wady. Lekarz

prowadzący ciążę i także lekarz pediatra powinni jednak mieć świadomość, że większość nieprawidłowych obrazów ustępuje w ciągu kilku miesięcy po porodzie, bądź też ostatecznie nie daje wady wymagającej interwencji chirurgicznej. Istnieją także sytuacje kliniczne, w których właściwa interpretacja wyniku prenatalnego znacząco przyspiesza diagnostykę i poprawia rokowanie. Zalecenia Polskiego Towarzystwa Nefrologii Dziecięcej, stanowiące kanwę niniejszej publikacji, są próbą ustalenia jednolitych dla kilku specjalności medycznych wskazówek dla postępowania z noworodkiem i niemowlęciem z prenatalnym podejrzeniem wady wrodzonej układu moczowego. Autorzy pracy nie zgłaszają konfl iktu interesów “
“Nieprawidłowy obraz miąższu nerek w badaniu prenatalnym jest stwierdzany najwcześniej w okresie 20. tygodnia ciąży.